දැනුම කුසලතා සංස්කෘතික අගයන් සම්පේ‍්‍රෂණය කිරීම සඳහා මඟපෙන්වන ප‍්‍රධාන සමාජ ආයතනය අධ්‍යාපනයයි. මෙය ඉංග‍්‍රිසි භාෂාවේ education යන්න ලතින් භාෂාවේ educare යන්නත් එලෙස බිදී ආවකි.එහි අදහස වන්නේ මතු කර ගැනීම යන්නයි. එලෙස මතු කර ගන්නේ දක්ෂතා ආකල්ප වටිනාකම් සහ උරුමයන්ය. ටැන්සානියාවේ හිටපු ජනාධිපතිවරයෙකු වන ජුලියස් නියරේරේ පවසන්නේ සමාජයේ රාශිභූතව පවතින ප‍්‍රඥාව හා ඥානය එක පරම්පරාවක සිට ඊළඟ පරම්පරාවට සම්පේ‍්‍රෂනය කිරීමෙන් සමාජයේ අනාගත පුරවැසියන් වෙනු පිණිස සාමාන්‍ය පවත්වාගෙන යාමට සුදුසු පරිදි ළමා පරපුර සකස් කිරීමේ ක‍්‍රියාවලිය අධ්‍යාපනයයි යනුවෙනි. ඒ අනුව අධ්‍යාපන යන්න සජීවී මාධ්‍යයකි. මෙම සජීවී දැනුම වැඩි ඵලදායිතාවයකින් යුතුව ඉදිරි පරපුරට ගෙන යෑම තුළින් සාර්ථක අධ්‍යාපන ක‍්‍රමවේදයක් නිර්මානය වේ.
නමුත් වර්තමානයේ අධ්‍යාපන ක‍්‍රමවේදය තුළ බොහෝ දුර්වලතා දක්නට ලැබේ. මෙය පෙර පාසැල් අධ්‍යාපනයෙන්ම ආරම්භ වේ.වයස අවුරුදු තුන හතර කාලයේදී බොහෝ දරුවන් පළමුව විධිමත් අධ්‍යාපනයකට යොමු වීම ආරම්භ කරන්නේ පෙර පාසලෙනි. පෙර පාසැල් අධ්‍යාපනය දරුවෙකුට ලැබීම අනිවාර්ය නොවූවද බොහෝ දෙමාපියෝ දරුවන් මේ සඳහා යොමු කරති. පෙර පාසැල් සඳහාද රජය විසින් නියාමනය කරන ලද නීති පද්ධතියක් පැවතිය ද එය නිසි ලෙස ක‍්‍රියාත්මක වනවාද යන්න ගැටලූවකි. මේ මඟින් මූලිකත්වය දිය යුත්තේ දරුවෙකුගේ පෞරුෂය වර්ධනය කිරීමටයි. මනෝ විද්‍යානුකූල දරුවකු තමා කවුරුන්ද යන්න ස්වයං අධ්‍යයනයක යෙදෙන්නේ මෙම අවධිය තුළය. එවිට දරුවා තුළ මම දක්ෂය මට මෙය කළ හැකිය. යන්න ජනිත වෙයි. ඒ සඳහා නිසි ක‍්‍රියාකාරකම් සංවිධානය කළ යුතු අතර කිසිදු විටෙක දරුවාට තරගකාරීත්වය හීනමානය හා අතිමානය ඇතිවීමට ඉඩ නොදිය යුතුය. එසේ වුවහොත් පුංචි මල් කැකුළු පිපෙන්නට පෙරම මියැදෙනු ඇත. මේ අවධියේ දරුවා කවි ගීත කතන්දර දැන හුරු කිරීමේ ක‍්‍රියාකාරකම් පෙර පාසල් මඟින් කළ යුතුව තිබේ. ඒ වගේම එක් එක් පෙරපාසල් වල විවිධ අධ්‍යාපන ක‍්‍රමවේදයන් අනුගමනය කරයි.
පෙර පාසල් අධ්‍යාපනය මෙන්ම 1 ශ්‍රේණියේ සිට 5 ශ්‍රේණිය දක්වා ප‍්‍රාථමික අධ්‍යාපනය ද වෙනසකට බඳුන් විය යුතුය. පළමු වසර දෙක තුළ දරුවාට ලිවීම කියවීම මෙන්ම සමාජ ආචාර ධර්ම ඉගැන්විය යුතුය. නමුත් වර්තමානයේ පාසැල් අධ්‍යාපන ක‍්‍රමය තුළ දරුවාට තරඟ කිරීමට ඉගැන්වීම හැර වෙනත් යමක් සිදු නොවේ. මේ නිසා දරුවාගේ නිර්මාණශීලීත්වය නර්තනය ස්වාධීනත්වය යන සියලූ දේ විනාශ වේ. ඒ අනුව ශිෂ්‍යත්වය දරුවන්ගේ නොවන මව්පියන්ගේ විභාගයක් බවට පත්ව තිබේ.
වර්තමාන අධ්‍යාපන ක‍්‍රමවේදය තුළ සිසුන්ගේ දක්ෂතාවය යටපත් කොට තරඟකාරීත්වය ඉස්මතු කර තිබේ. අධ්‍යාපන රැල්ලට ගසාගෙන ගොස් නැවතී ආපසු හැරී බලන විට තමා ජීවිතයේ මුල වරද්දාගත් බව බොහෝ දෙනෙකුට අවබෝධ වේ. එයට වගකිව යුත්තේ නිසි හැකියාවන් සංවර්ධනය කිරීමට පාදක නොවන තරගකාරී අධ්‍යාපන රටාවයි. අධ්‍යාපන පොත පතට පමණක් සීමා නොකර සමාජයේ ජීවත්වීමේ අත්දැකීම්ද දරුවාට ලබාදිය යුතුය. ඒ වගේම ලොවට පිවිසීමට මං මාවත සකසන තොරතුරු තාක්ෂණය සන්නිවේදන විෂයට විවිධ භෂා විෂයයන් කෙරේ. වැඩි අවධානයක් ඉඩකඩක් ලබාදිය යුතුය. ඒ වගේම ලෝකයේ තාක්ෂණය දැනුම අතින් වේගයෙන් ගමන් කිරීම නිසා විෂයන් යාවත්කාලීන කළ යුතුය.
උසස් පෙළ අධ්‍යාපනය තුළද විශාල වෙනස්කම් රාශියක් සිදු විය යුතුය. විශේෂයෙන්ම ශ‍්‍රී ලංකාවේ විශ්වවිද්‍යාල සඳහා ඇතුළත් කර ගැනීමේ ප‍්‍රධාන තරග විභාගයන් සේ සලකන්නේ උසස් පෙළ විභාගයයි. එහිදී පාසැල් පද්ධතිය තුළ පවතින සම්පත් බෙදී යෑමේ විෂමතාවය මෙකල සුදුසුකම් ලත් ගුරුවරුන්ගේ හිඟකමද විශාල ගැටලූවකි. ජාතික පාසැල නවෝද්‍යා පාසැල් වැනි වර්ගීකරණයෙන් පාසැල් පද්ධතිය තුළින් ඉවත් කළ යුතුය.
wedagath lipiyak
ReplyDeletethank you
Deletegodak hodai
ReplyDeletethank you
Deletethank you
ReplyDelete