සදාහරිත කුංචනාදය......

හරිත සුවඳසුලං හමන

රිකිලි රෑන් අතු සෙලවෙන

සියොත් නදින් කන් පිනවන

සිංහ රාජෙ මගෙ ගෙදර

රක්වානට මන් බැසගෙන

කැලෑ කිනිති අතු බිදගෙන

මං එනකොට ඇති තේජස

වෙන කොයින්ද මිනිසුනෙ හෙට

දෙපා සත්තු ලෙසටම හිද

දික් කරමින් උන් ගිනිබට

වට කරමින් මා වන තුළ

රැකවල්ලා සිටින කලට

මා නොමැතිව ඇති තේජස

වියැකී යන ඉතිහාසෙට

එක්වෙන බව ලහි ලහියට

සිතුනෙ නැද්ද උඹලා හට